Koncentrat krwinek czerwonych czy pełna krew? - Specjalistyczny Weterynaryjny Bank Krwi Vika

Idź do spisu treści

Menu główne:

Dla lekarzy > Czytelnia


Koncentrat krwinek czerwonych (KKCZ) jest  preparatem  krwi, który powstaje po odwirowaniu krwi pełnej. KKCZ zawiera oprócz erytrocytów, leukocytów, płytek krwi minimalną ilość osocza i antykoagulant.                                                               

Przygotowanie:  
                                                                                                              
  
Świeżo pobraną krew pełną wiruje się przez 15 minut. Woreczek po wyjęciu z wirówki zawiera w górnej części osocze koloru żółtego, a na dole ciemno- czerwone erytrocyty. Obie frakcje przedzielone są cienką warstwą białego kożuszka leukocytarnego . Woreczek delikatnie wkładany jest do specjalnej praski, dzięki której osocze przepompowywane jest w systemie zamkniętym do woreczka satelitarnego. W woreczku pierwotnym pozostają erytrocyty  z niewielką ilością osocza. Po zamknięciu woreczków otrzymujemy preparat krwi o hematokrycie ponad 80%. W drugim woreczku pozostaje osocze ( albuminy, globuliny, czynniki krzepnięcia krwi). Płytki krwi pozostają w osoczu, ale po kilku godzinach są nieaktywne, więc mimo ich obecności w preparacie nie kontynuują swoich czynności. Aby transfuzja odbywała się bez zakłóceń można do każdej 1 jednostki KKCZ dodać 50- 100 ml 0,9 % roztworu fizjologicznego.
Dawka początkowa KKCZ to 6- 10 ml / kg. W medycynie ludzkiej używa się jeszcze takich preparatów jak: KKCZ ubogi w leukocyty oraz KKCZ i dodany płyn do PCV 55- 60 %.

Kiedy podajemy koncentrat czerwonokrwinkowy?                                                                                                                                                    
  
Wskazaniem do podania koncentratu krwinek czerwonych jest kliniczna anemia - związana z utratą krwi, hemolizą lub niewydolnością szpiku kostnego. Objawy kliniczne takiej anemii to: przyspieszenie akcji serca, osłabienie, przyspieszenie oddechów, zapaść. W medycynie psów i kotów najczęściej KKCZ podaje się w trakcie krwotoków. Podanie koncentratu czerwonokrwinkowego i roztworu soli fizjologicznej w zupełności wyrównuje niedobory hipowolemiczne. Po krwotoku najistotniejsze jest, aby uzupełnić braki erytrocytów we krwi krążącej. To uzupełnienie liczby erytrocytów przywróci prawidłowe dostarczanie tlenu do tkanek.
  
Pełną krew
   
stosujemy do leczenia anemii u kotów, u noworodków, u zwierząt hipowolemicznych. Przy transfuzji pełnej krwi istnieje ryzyko wystąpienia objawów poprzetoczeniowego nadmiaru krwi krążącej. Jest to podstawowy problem, dla którego powinno się unikać przetaczania krwi pełnej u zwierząt normowolemicznych lub z chorobami serca. Ryzyko wywołania objawów nadmiernego przeciążenia układu krwionośnego występuje też przy transfuzjach KKCZ, ale jest ono dużo mniejsze.
    Reakcje na produkty zawierające krew to głównie:
- gorączka spowodowana obecnością cytokin, przeciwciał
- przeciążenie układu krwionośnego nadmiarem krwi
- ostra reakcja hemolityczna
    Kliniczne objawy to: wymioty, biegunka, gorączka, zapaść, hemoliza przetoczonej krwi.

Podanie właściwego preparatu służy najlepiej naszemu pacjentowi, który nie będzie obciążony niepotrzebnymi elementami krwi.
Leczenie preparatami krwi określonych jednostek chorobowych umożliwia jej racjonalne wykorzystanie np.: pies z anemią wywołaną niewydolnością nerek potrzebuje transfuzji KKCZ a nie pełnej krwi, ponieważ osocze można wykorzystać dla innego zwierzęcia obciążonego chorobami układu krzepnięcia. Podanie krwi pełnej w takiej sytuacji naraża pacjenta na reakcje poprzetoczeniowe.

Autor: Bożena Marczak (2007)   © Specjalistyczny Weterynaryjny Bank Krwi VIKA

 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego